Xojimurod

تجزیه و تحلیل و بررسی برنامه Android: Xojimurod ، ساخته شده توسط Kitoblar Olami. ذکر شده در گروه کتاب‌ها و منابع. نسخه فعلی 1.1.3 است که در 29/10/2023 به روز شده است. با توجه به بررسی کاربران در Google Play: Xojimurod. بیش از 501 نصب به دست آمد. Xojimurod در حال حاضر 1 بررسی ، میانگین امتیاز 5.0 ستاره دارد

لو تولستوی


حاجی مراد

داستان کوتاه

با مزرعه به خانه برگشتم. اواسط تابستان بود علف ها بریده شده بود و گندم سیاه
در حال درو شدن بود.
در این موقع از سال، گلهای رنگارنگ و زیبا - قرمز، سفید، صورتی، معطر، کرکی
میخک، سفید شیری، زرد کم رنگ در وسط، بوی شیرین "گلهای عشق"، فراوان
نیلوفرهای زرد معطر، لاله‌های باریک، شیپورهای لاله‌مانند، شیپورهای لاله‌مانند، جوانه‌های زرد، جوانه‌های زرد گل‌های همیشه بهار با رنگ صورتی روشن و بوی شیرین ملایم، آبی شفاف در آفتاب و در شاخه‌های جوان، عصرها و هنگام پیری به رنگ آبی و قرمز در می‌آیند و گل‌های رازیانه با بوی مطبوع و بادام زیادی وجود دارد و گل بلافاصله پژمرده می‌شود.
دسته گل بزرگی از گلهای مختلف درست کردم و در راه خانه ام متوجه یک خار قرمز رنگ زیبا در گودال
شدم که تقریباً باز شده است که در کشور ما به آن خار می گویند
که سرگردان بدون بریدن آن را ترک می کنند و از روی علف ها جدا می شود تا در دست نیفتد
اگر از آن خارج شود. خواستم این خار را بچینم و وسط دسته گلم بگذارم. پایین خندق رفتم، وسط گل چسبیدم، زنبور پرمویی را که به خواب عمیقی فرو رفته بود راندم و سعی کردم آن را بچینم. اما این کار خیلی
سخت بود، خارهای گل از هر طرف سوراخ می‌شد، حتی از روسری که دور دستم پیچیده بود،
مثل نیزه می‌خورد، و نه تنها آنقدر سخت بود که پنج دقیقه مشغول بودم تا ساقه‌اش را فک کنم و یکی یکی نخ‌هایش را بریدم. وقتی بالاخره گل را چیدم ساقه اش کاملاً پژمرده شده بود، خود گل مثل قبل زیبا نبود.
به‌علاوه، او با درشتی و بی‌حوصلگی‌اش، با گل‌های لطیف دسته گل
قابل مقایسه نبود. پشیمان شدم که گلی را که در بوته اش می درخشید و بیهوده جوانش کردم،
سپس آن را به زمین انداختم. با یادآوری زحماتم هنگام چیدن گل گفتم: «عجب است، زندگی چه انرژی و قدرتی دارد، با قدرت زیاد از جان خود دفاع کرد و به راحتی نمرد.»
جاده منتهی به خانه
از مزرعه‌ای تازه شخم خورده از خاک سیاه گذشت. در این جاده خاک آلود با خاک سیاه قدم می زدم. زمین شخم زده شده زمین مالک بود و آنقدر
بزرگ بود که هیچ چیز در دو طرف و جلوی تپه که در گاوآهن مسطح و سیاه شخم زده شده بود، دیده نمی شد. زمین به خوبی شخم زده شده بود،
هیچ زمینی در هیچ جا دیده نمی شد، همه آن سیاه بود. من که بی اختیار در میان این دشت مرده و سیاه به دنبال روح می گشتم، فکر کردم: «انسان آنقدر موجود فناپذیر است که برای حفظ
حیات خود، آن همه موجود زنده، گیاه رنگارنگ را نابود کرده است.» روبروی خودم، سمت راست جاده، بوته ای را دیدم. وقتی نزدیک‌تر
نگاه کردم، از انواع "مارچوبه" بود که گل را کندم.
بوته سه شاخه داشت. یکی از آنها پاره شده بود و بقیه مثل یک
دست بریده سست شده بودند. دو شاخه دیگر هر کدام یک گل دارند.
یک شاخه شاخ شکسته بود و نیمی از آن با یک گل کثیف آویزان شده بود، و دیگری
اگرچه در گل و لای پوشیده شده بود، همچنان بالا می‌رفت. معلوم بود که تمام بوته را یک چرخ پایمال کرده بود
و دوباره بلند شده بود، انگار تکه‌ای از بدنش را کنده‌اند، روده‌هایش را بیرون انداخته‌اند، بازویش را بیرون آورده‌اند و چشم‌هایش را بیرون آورده‌اند،
اما او همچنان قد بلند می‌ایستد و تسلیم مردی که اطرافش را گرفته بود، تسلیم نمی‌شد. "چه قدرت بزرگی!" فکر کردم "انسان همه چیز را فتح کرده است، میلیون ها علف را از بین برده است و هنوز هم تسلیم نمی شود."