Xojimurod

Analiza I Recenzja Aplikacji Na Androida: Xojimurod, Opracowane Przez Kitoblar Olami. Wymienione W Kategorii Książki I Materiały Źródłowe. Aktualna Wersja To 1.1.3, Zaktualizowana 29/10/2023 . Według Opinii Użytkowników W Google Play: Xojimurod. Osiągnięto W Przypadku Instalacji 2 X 7. Xojimurod Ma Obecnie 1 Recenzji, Średnia Ocena 5.0 Gwiazdek

Lew Tołstoj


Hajimurad

opowiadanie

Wróciłem do domu z polem. był środek lata. trawa została skoszona, a czarna pszenica
miała właśnie zostać zebrana.
o tej porze roku kwiaty kolorowe i piękne - czerwone, białe, różowe, pachnące, puszyste
goździki, mlecznobiałe, bladożółte w środku, słodko pachnące „kwiaty miłości”, obfite
pachnące żółte lilie, smukłe trąbki przypominające tulipany,
kiełkujący groszek, żółty, czerwony, różowy świerzb, słoneczniki Jest dużo kwiatów nagietka o jasnoróżowej barwie i subtelny słodki zapach, jasnoniebieski w słońcu i na młodych pędach, wieczorami i gdy są stare, zmieniają kolor na niebieski i czerwonawy, jest też dużo kwiatów kopru włoskiego o przyjemnym, migdałowym zapachu, a kwiat natychmiast więdnie.
Zrobiłem duży bukiet różnych kwiatów i w drodze do domu zauważyłem w rowie piękny czerwonawy cierń
, który jest już prawie otwarty, a który w naszym kraju nazywany jest ostem,
który wędrowcy zostawiają bez ścinania go i który jest usuwany z trawy, aby nie wpadł do ręki,
jeśli ucieknie ze świątyni. Chciałem zerwać ten cierń i włożyć go w środek mojego bukietu. Zszedłem do rowu, przykleiłem się do środka kwiatu, odpędziłem owłosioną pszczołę, która zapadła w głęboki sen, i próbowałem ją wyrwać. ale ta praca była bardzo
trudna, ciernie kwiatu przebijały się ze wszystkich stron, nawet przez szalik owinięty wokół mojej dłoni,
kłute jak włócznie i nie tylko, było tak trudne, że przez pięć minut byłem zajęty podważaniem łodygi i obcinaniem nitek jedna po drugiej. kiedy w końcu zerwałam kwiat, jego łodyga była całkowicie uschnięta, sam kwiat nie wyglądał już tak pięknie jak wcześniej.
poza tym on swoją grubiaństwem i gnuśnością nie mógł się równać z delikatnymi kwiatami bukietu
. Żałowałem, że zerwałem kwiat, który błyszczał w krzaku i na próżno go odmładzałem,
potem rzuciłem go na ziemię. „cudowne, jaką energię i siłę ma życie” – powiedziałam, wspominając moją ciężką pracę przy zrywaniu kwiatu – „z wielką siłą broniła swojego życia i nie umierała łatwo”.
Droga prowadząca do domu prowadziła
przez świeżo zaorane pole czarnej ziemi. Szedłem tą zakurzoną drogą z czarną ziemią. zaorane pole było ziemią właściciela i było tak
duże, że po obu stronach i przed wzgórzem nie było nic widać, zaoranego
płaskim, czarnym pługiem. ziemia była dobrze zaorana,
nigdzie nie było widać żadnego pola, wszystko było czarne. Ja, mimowolnie szukając jakiejś duszy pośrodku tego martwego, czarnego pola, pomyślałem: „człowiek to taka przemijająca istota, zniszczył tyle kolorowych żywych stworzeń, roślin, aby zachować swoje
życie”. przede mną, po prawej stronie drogi, widziałem krzak. Kiedy
przyjrzałem się bliżej, z kwiatu zerwałem odmianę „szparagów”.
krzak miał trzy gałęzie. jeden z nich był odłamany, a reszta była bezwładna jak odcięta
dłoń. pozostałe dwie gałęzie mają po jednym kwiatku na każdej.
jedna gałąź rogu była złamana i połowa zwisała z brudnym kwiatem, a druga,
choć pokryta błotem, wciąż wystawała. było wiadomo, że cały krzak został zdeptany przez koło
, a potem znów się podniósł, jakby wyrwano mu kawałek ciała
, wyrzucono mu wnętrzności, wyrwano mu ramię i wyłupiono oczy,
ale on nadal stał wyprostowany i nie ustąpił człowiekowi,
który zniszczył wszystkich jego braci wokół niego. ``Co za wielka moc!'' pomyślałem, ``człowiek zwyciężył wszystko, zniszczył miliony traw, a mimo to się nie poddaje.''

Read more