Men Malalaman

Analýza A Recenzia Aplikácií Pre Android: Men Malalaman, Vyvinutý Kitoblar Olami. Uvedené V Kategórii Knihy A Príručky. Aktuálna Verzia Je 1.1.13, Aktualizovaná 15/10/2023 . Podľa Recenzií Používateľov Na Google Play: Men Malalaman. Dosiahli Viac Ako 3 Tisíc Inštalácií. Men Malalaman Má Momentálne 10 Recenzií, Priemerné Hodnotenie 4.2 Hviezdičiek

Assalomu Alaykum.
Bizning aziz kitobxonlarimiz uchun navbatdagi ajoyib kitob. Siz ushbu kitobdan o’qir ekansiz dungyoga boshqacha nigoh bilan qarashni boshlaysiz. O’zingiz uchun yangidan yangi fikrlarni kashf qilasiz. Siz uchun juda foydali kitob. Oxirigacha o’qishni maslaxat beramiz.

Malala Yusufzoy



Men Malalaman


Tik turib taʼlim olgan va tolibonlar
tomonidan xoʻrlangan qizaloq

Asar nobel
mukofoti laureati, 24 yashar pokistonlik Malala Yusufzoy
tomonidan yozilgan boʻlib, muallif bu asarda oʻz mamlakatidagi
qizlar taʼlimiga nisbatan toʻsqinliklar, ayollar huquqining
poymol boʻlishi haqida yozadi. Bir qancha qiyinchiliklar
tugʻilishiga qaramay, ilm olish hamda oʻzining va boshqalarning
huquqlarini himoya qilishdan chekinmagan Malala koʻplab yoshlarga
oʻrnak boʻladi degan umiddamiz.


Muqaddima: Hayotim oʻzgargan kun
Men yarim tunda yaratilgan mamlakatda tugʻilib qolgandekman. Oʻlim
yoqasiga kelib qolganim taxminan peshin vaqtiga toʻgʻri keladi.
Bundan bir yil oldin maktabga borish uchun uydan chiqib ketdim va
ortga qaytmadim. Tolibonlarning oʻqi koʻksimni teshib oʻtdi va
Pokistondan xushsiz holda olib chiqib ketildim. Baʼzi odamlar endi
hech qachon uyingga qaytmaysan, deb aytishadi, ammo men ich-ichimdan
qachondir qaytishimni his qilaman. Albatta, kindik qoni toʻkilgan
vatan bilan abadiy xayrlashishni hech kim xohlamasa kerak.
Har tong koʻzimni ochganimda mayda-chuyda buyumlarimga toʻla eski
xonamni, xonaning har yerida sochilib yotgan kiyimlarimni va tokchadan
oʻrin olgan maktabda qoʻlga kiritgan yutuqlarimni koʻrishni juda
xohlayman. Ammo Svat vodiysida joylashgan uyim bu yerdan ancha
uzoqda ekanligi, boshqa mamlakatda yashayotganim va bu yerdagi vaqt
Pokistondan besh soat orqada ekanligi meni xafa qiladi. Sevimli
vatanim hozir men yashayotgan oʻlkadan ancha ortda qolgan. Bu yerda inson
yashashi uchun zarur boʻlgan barcha qulayliklar mavjud. Kranni
burashingiz bilan xohlasangiz issiq, xohlasangiz sovuq suv keladi. Bu
yerdagi odamlar yogʻ lampalari nima ekanligini allaqachon unutib
yuborishgan – tungi chiroqlar koʻchalarni xuddi kunduzdagidek yoritadi.
AYoQShga borib gaz ballon toʻldirib kelishga hojat yoʻq – oshxonalarda
gaz plitalar mavjud va tabiiy gaz hech qachon uzilib qolmaydi. Zamon
shu qadar rivojlanib ketganidan odamlar ovqat pishirishga erinishadi
va tayyor ovqatlarni sotib olishni afzal koʻrishadi.
Derazani ochishim bilan osmonoʻpar binolar, har tomonga shoshilayotgan
mashinalar bilan toʻlib toshgan yoʻllar, tekis maysazorlar va odamlar
bilan gavjum piyodalar yoʻlakchalariga koʻzim tushadi. Koʻzimni yumaman
va sevimli vodiyimga qaytgandek boʻlaman: qorli togʻ choʻqqilari, zilol
suvli buloqlar, yam-yashil dalalar… Men bilan birga yashagan
insonlarni eslaganimda yuragim hapqirib ketadi. Sevimli
maktabimni, sinfdoshlarimni bir-bir koʻz oldimga keltiraman.
Doʻstlarim va oʻqituvchilarim bilan xayolda diydor koʻrishaman. Eng yaqin
dugonam Moniba men tomonga quchoq ochib keladi, bir chekkada oʻtirib,
dildan suhbat quramiz, yoshligimizdagi qiziqarli voqealarni eslab
kulishamiz…
Afsuski, birdan Birmingemdaligim xayolimga keladi…

Read more